January 12, 2024 – Gambia, Geven met Liefde

11 Januari 2024.

Schoolreisje Tree of Life Nursery Januari 2024 ?

Ik heb nog geen tijd gehad om jullie bij te praten over alles rondom het schoolreisje en twijfelde ook nog even of dat wel nodig was, maar ik wil toch graag een beeld geven van wat er komt kijken bij het organiseren van zo’n tripje. Wordt een lang verhaal ?

Het begon met het prikken van een geschikte datum, daarna de bushuur en het eten. In 1e instantie hadden we het eten afgesproken bij een restaurantje op het strand, prijs vastgelegd: ‘komt helemaal goed Monique, we vinden t fantastisch om iets voor de kinderen te doen!’ Totdat we een week daarna zeiden dat we donderdag wilden komen met de kinderen. Nee, donderdag was geen handige dag en alles was ook spontaan duurder geworden dus de prijs ging ineens mega omhoog. Toedeloe! En nu..

We overlegden het met Cee, onze vriend op het strand en n beetje de leider van de groep vissers. De meeste jongens wonen daar vlakbij in een soort tentenkamp, samen met de jongens die de paarden verzorgen. We spraken af dat Cee met de anderen Benachin met kip gingen koken voor 60 kinderen, 3 jongens met paarden zouden komen waarop de kinderen allemaal een ritje mochten maken en Sheriffo (juicebar) schijven watermeloen, halve geschilde sinaasappels en stukken appel uit zou delen. Voor de mensen die nog nooit in Gambia zijn geweest; dit gebeurt dus allemaal zonder de luxe van een koelkast, gasstel, gootsteen met kraan etc.

Donderdag reden we om 8 uur al richting de school, waar de bus dan in principe al klaar zou staan. Tsja.. de buschauffeur had niet goed doorgekregen van zijn baas waar hij precies moest zijn dus die bleek uiteindelijk op de verkeerde plek te staan. Anderhalf uur later, maar evengoed nog op tijd (omdat we met dit soort grappen al rekening houden) kwam hij aanrijden. De achterklep moest open blijven staan anders liep de motor warm ofzo, 2 deuren waar de ramen van ontbraken zaten met touwen vast geknoopt en achterin was t grote raam afgeplakt met wapperend plastic folie. Niet helemaal verantwoord, verder prima.

De meeste kinderen hadden nog nooit in zo’n bus gezeten en waren überhaupt nog nooit bij iets als My Farm of op het strand geweest, dus die waren meteen helemaal enthousiast. Iedereen had een rugzakje mee met iets te eten en te drinken en toen richting My Farm. Ze zijn hier overal met de weg bezig, daarom had Ousman de chauffeur goed uitgelegd hoe hij moest rijden. Aangezien ze hier overal op reageren met ‘Yes, no problem’ nam hij dus toch ineens op de rotonde spontaan een kortere weg wat resulteerde in een stukje spookrijden. Niet bepaald verantwoordelijk gedrag met 60 kinderen in een bus maar ook dat liep gelukkig goed af. Ondertussen kreeg ik het wel een beetje benauwd bij Ousman in de auto..

My Farm was zoals altijd geweldig! Er werd uitgelegd hoe je van alles kunt kweken op andere manieren dan in de grond, het belang van afval scheiden, composteren, het omgaan met dieren, ze zagen voor t eerst vissen zwemmen in plaats van op hun bord, er waren (baby)konijntjes, varkens, je kon zien hoe de moringa olie werd geperst, hoe ananassen, tomaten en komkommers groeien en nog veel meer. Nog even geshopt voor de (hulp)juffies in het winkeltje waar van alles wordt verkocht uit eigen tuin.. verse honing, moringathee, lipbalsem etc. En toen door naar het strand.

We moesten eerst langs een politiecontrole, waar we uitlegden wat we kwamen doen en de agenten daar een extraatje gaven om ook lekker te kunnen lunchen. Iedereen blij! Op het strand kregen we veel bekijks van toeristen die het allemaal prachtig vonden en vragen stelden over onze stichting. Misschien werkt dat ook nog positief door..

Alles was super geregeld door de jongens en het liep perfect met het eten. Grote stukken kip (heel belangrijk voor de eiwitten die je hier al snel tekort komt), verse groente en iedereen die op het strand werkte mocht lekker mee eten.. security, masseuses, fruitladies, verkoopsters..

Juf Ida was niet fit en toch naar school gekomen, dus we (Ousman & ik)boden aan om haar zelf terug te brengen zodat ze niet met taxi’s hoefde te reizen. Ze woont in klein Banjul, dat is bij de airport en heel ver van de school vandaan. Elke schooldag moet ze al heel vroeg van huis. Probleem was alleen dat juf Ida al in de bus zat (Oh rijden jullie niet eerst mee naar school dan?’), ik de buschauffeur nog moest betalen en de bus intussen al weg was gereden. Lamin gebeld, bus onderschept, Ida overgestapt bij ons, geld gegeven en weer door..

Al met al was het een fantastische dag waarop iedereen heeft genoten,

een mooie herinnering ?

Mogelijk gemaakt door:

Marjan Schins

Corrie en Jan Hokken